MAPTIO -A PI IO 2008 TEYXO AP. 25. ï ^EÛÙ ÚˆÌ ÓÔ ÛÙfi ÔÏÁÔıÄ ÛÙ ^IÂÚÔÛfiÏ Ì. Kø IKO 7109

Transcript

1 MONAXIKH EKºPA H TEYXO AP. 25 MAPTIO -A PI IO 2008 \EÛÙ ÚÒıË È\ âì... Kø IKO 7109 ï ^EÛÙ ÚˆÌ ÓÔ ÛÙfi ÔÏÁÔıÄ ÛÙ ^IÂÚÔÛfiÏ Ì

2 MONAXIKH EKºPA H τ. 25, MAPTIOΣ-AΠPIΛIOΣ 2008 ΠEPIO IKO IMHNIAIO ΠPOAIPETIKH ΣYN POMH I IOKTHTHΣ: IEPA MONH AΓIOY NEKTAPIOY - TPIKOPΦO ΦΩKI OΣ EYΠAΛIO τηλ. - fax Nέο agnektar@yahoo.gr EK OTPIA: MONAXH NIKO HMH EKTYΠΩΣH-YΠEYΘYNOΣ TYΠOΓPAΦEIOY: LETTRA Tζουβάρας Bασίλης, ^Hλιούπολη EPIEXOMENA 4 AºIEPøMA: AZAPE EYPO E ø KΩ IKOΣ: 7109 IEPA MONH AΓIOY NEKTAPIOY TPIKOPΦO ΦΩKI OΣ EYΠAΛIO τηλ (9-2 πρωΐ & 6-9 àπόγ.) Tό περιοδικό αéτό ξεκίνησε τήν πορεία µέ στόχο τήν κατά Θεόν βοήθεια λων µας. KρατÄτε στά χέρια σας τό ε κοστό πέµπτο τεüχος. Θέλουµε ταπεινά νά âνηµερώσουµε τούς àναγν στες µας, τι: 12 NøPI ON MOI: O KA A IA MO TOY A IOY MYPOY 14 OYPANIOI AN Pø OI: H A IA AP YPH H NEOMAPTY 2 TO ΠEPIO IKO MAΣ EINAI ΩPEAN. Oσοι προαιρετικά âπιθυµεöτε νά βοηθήσετε στά öργα τéς MονÉς, καθώς καί τήν öκδοση αéτοü τοü περιοδικοü, µπορεöτε νά µäς àποστέλετε τήν βοήθειά σας µέ τήν ταχυπληρωµή πού âσωκλείουµε µέ κατάθεση στήν \Eθνική Tράπεζα στόν λογαριασµό 426/ (γιά τό âξωτερικό στό Nο GR SWIFT:ETHNGRAA) δίνοντας καί τό ùνοµά σας. Kατόπιν âνηµερ στε µας τηλεφωνικά γιά νά λάβετε τή σχετική àπόδειξη. MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË ΣÄς εéχαριστοüµε θερµά \Eκ τοü περιοδικοü 18 MONA IKE EM EIPIE : EPONTI A A NH ME O IA A A: E INE KA A META A O ENTE XPONIA 22 APA Y IA ε κόνα âξωφύλλου: ^O \Eσταυρωµένος \IησοÜς Xριστός πού βρίσκεται στό ΓολγοθÄ στό σηµεöο τéς Σταυρώσεως, στά ^Iεροσόλυµα.

3 Úfi Ó ÁÓÒÛÙÂÛ ÂappleÈÛÙÔÏ... Aγαπητοί µας âν Xριστ àδελφοί, φίλοι àναγν στες τοü ΠεριοδικοÜ µας MÔÓ ÈÎ òeîêú ÛË O λοι µας, ε τε θά öχουµε γίνει µάρτυρες, ε τε προσωπικά, θά öχουµε ζήσει κάποιο θαüµα. Aλλοι µικρό καί ôλλοι µεγάλο. ιανύοντας µως αéτήν τήν περίοδο τή Mεγάλη Σαρακοστή σκεπτόµασταν (καί θέλαµε τίς σκέψεις µας αéτές νά τίς µοιραστοüµε µαζί σας) τι τό µεγαλύτερο θαüµα τéς ζωéς µας εrναι µετάνοια καί συγγνώµη πού µäς χαρίζει ï Θεός. Kαί Σαρακοστή εrναι τό σχολεöο που ï κάθε νας àπό âµäς âντρυφοüµε σ\ αéτό τό µεγαλεöο πού λέγεται µετάνοια. Kοιτώντας ï καθένας µέσα του, σο µπορεö πιό συχνά, σο µπορεö πιό βαθειά, àνακαλύπτει λα âκεöνα πού τόν χώρισαν àπό τόν Θεό, µικρά καί µεγάλα, λα αéτά πού πέτρωσαν τήν καρδιά µας καί öφυγε µακρυά àπό τήν àγάπη τοü ΘεοÜ Πατέρα µας. Tό àσύληπτο µως εrναι τι κανένα πάθος καί κανένα êµάρτηµα δέν µπορεö νά σταθεö âµπόδιο àνάµεσα στήν ψυχή καί στόν Πλάστη της, στόν Θεό. \AρκεÖ νά ζήσουµε, νά βιώσουµε àληθινά τή µετάνοια γιά,τι πράξαµε, γιά,τι σκεφθήκαµε, γιά,τι ποθήσαµε âνάντια στόν Θεό. Γιατί µετάνοια εrναι βίωµα ψυχéς. Erναι δάκρυ. Erναι στεναγµός. Erναι πόνος γιά τόν πόνο πού χαρίζουµε στόν Θεό µέ κάθε êµαρτία µας. ^O ôσωτος γιός τéς µοναδικéς αéτéς παραβολéς τοü XριστοÜ µας, öνοιωσε τόν πόνο, τή µοναξιά, τήν γύµνωση, τή δίψα καί τήν πείνα. Eτσι ζοüµε καί µεöς µακράν τοü ΘεοÜ. Oσοι λοιπόν καταλάβου- µε τήν κατάστασή µας καί νοιώσουµε,τι öνοιωσε καί ï ôσωτος γιός καί àποφασίσουµε νά âπιστρέψουµε στόν Θεό Πατέρα ζοüµε τό µεγαλεöο τéς àτελείωτης καί συνεχοü Συγγνώµης Tου. Γιά κάθε πληγή, γιά κάθε καρφί, γιά κάθε àγκάθι πού µπήγουµε στό Tίµιο Σ µα τοü XριστοÜ καί ΘεοÜ µας, πρέπει µέσα µας νά νοιώσουµε τήν συντριβή, τήν µεταµέλεια, τήν àνάγκη νά µäς συγχωρέσει. Kαί νά τρέξουµε ùχι êπλά νά àπαριθµήσουµε τά χίλια µύρια êµαρτήµατά µας (πού öγιναν καρφιά, àγκάθια, ραβδισµοί καί âµπτυσµός στό ΘεÖο Tου Πρόσωπο) àλλά νά Tόν àγκαλιάσουµε, νά κλάψουµε, νά θρηνήσουµε γιά λα σα TοÜ κάναµε. Kι \EκεÖνος γνωρίζοντας τήν àδυναµία µας θά µäς σηκώσει àπό τήν πτώση µας, θά µäς àγκαλιάσει, θά µäς παρηγορήσει καί τό κυριώτερο θά µäς συγχωρέσει. Tά πάντα, λα,,τι κι ôν TοÜ κάνα- µε. Kαί θά µäς δεχτεö σάν πρ τα, δικούς Tου, παιδιά Tου, πού ôν καί φεύγουν καί ξεµακραίνουν, ½στόσο âπιστρέφουν µέ δάκρυα, µέ µετάνοια, µέ παράκληση καί îκεσία. Kι âµεöς ôν καί βλέπουµε τόν ëαυτό µας àνάξιο, µως Tόν λαχταροüµε, Tόν àγαποüµε, θέλουµε νά γυρίζουµε πάντα κοντά Tου. Kι \EκεÖνος βλέποντας τήν àνάγκη µας νά µäς συγχωρήσει καί τήν âπιθυµία µας νά ëνωθοüµε µαζί Tου, µäς χαρίζεται µέ τό Σ µα καί τό Axµα Tου καί ëνώνεται µαζί µας. Aéτό εrναι τό µεγαλύτερο, τό àκατανόητο καί τό θειότερο θαüµα τéς πίστεώς µας... Eéχόµαστε σέ λους Kαλό Πάσχα, Kαλή \Aνάσταση, ^H ^Hγουµένη, Mόνικα Mοναχή καί οî σύν âµοί âν Xριστ àδελφές. MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË 3

4 AÊÈ ÚˆÌ... AZAPE ÂÜÚÔ öíˆ... 4 T ό Σάββατο πρίν àπό τήν Kυριακή τ ν Bαΐων, ëορτάζουµε τήν öγερση τοü ^Aγίου καί ικαίου φίλου τοü XριστοÜ Λαζάρου τοü τετραηµέρου. ^H σηµερινή êγία ëορτή àνήκει στή σειρά τ ν µεγάλων εσποτικ ν ^Eορτ ν καί προαναγγέλει τήν \Aνάσταση τοü ΣωτÉρος XριστοÜ µας. Γι\ αéτό καί àκολουθία εrναι πανηγυρική καί àναστάσιµη. MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË ^O Λάζαρος, qταν φίλος τοü XριστοÜ, ^EβραÖος στό γένος καί ΦαρισαÖος στήν α ρεση. Γεννήθηκε στή Bηθανία τéς \Iουδαίας, πόλη στούς àνατολικούς πρόποδες τοü ùρους τ ν \Eλαι ν, πού àπέχει àπό τά ^Iεροσόλυµα 2.5 χλµ. Πατέρας του qταν ï ΦαρισαÖος Σίµωνας καί εrχε δύο àδελφές, τή Mάρθα καί τήν Mαρία γιά τίς ïποöες µιλοüν συχνά τά Eéαγγέλια. ^O Xριστός µας, πηγαίνοντας συχνά στό σπίτι τους που Tόν

5 φιλοξενοüσαν καί Tόν διακονοüσαν, συνδέθηκε µέ τήν ο κογένεια µέ βαθειά φιλία. Oταν µως ï Λάζαρος àρρώστησε, ï Xριστός µας βρισκόταν πέρα àπό τόν \Iορδάνη µαζί µέ τούς µαθητές Tου. ^O Λάζαρος πέθανε àπό τήν àρρώστεια καί ï Xριστός µας τό γνώριζε λόγω τéς θείας Tου παντογνωσίας. \Aναγγέλει λοιπόν στούς µαθητές του, Λάζαρος ï φίλος µ ν κεκοίµηται (\Iωάν.ια 11). Mετά àπό δύο µέρες, àνεχώρησε γιά τήν \Iουδαία καί ταν öφθασε, ï Λάζαρος δη εrχε τέσσερις µέρες πού εrχε πεθάνει. Mέ µία φωνή τότε, Λάζαρε δεüρο öξω, ï Xριστός µας τόν àνέστησε καί ï νεκρός βγéκε àπό τό µνéµα δεµένος µέ τά âντάφια σπάργανα. Aéτό τό âξαίσιο καί µεγάλο θαüµα τοü Kυρίου µας, διέγειρε τόν φθόνο τ ν \Aρχιερέων καί τ ν Φαρισαίων οî ïποöοι µανιωδ ς πλέον ζητοüσαν νά θανατώσουν τόν Xριστό, àλλά καί τόν Λάζαρο πού πιστοποιοüσε τό θαüµα. ^O Kύριος λοιπόν àνεχώρησε γιά τήν πόλη καλουµένη \Eφραΐµ καί ï Λάζαρος γιά τήν Kύπρο. \EκεÖ χειροτονήθηκε àρχιερέας τοü Kιτίου àπό τούς \Aποστόλους. ^O Λάζαρος öζησε τριάντα àκόµα χρόνια àπό τήν àνάστασή του καί ï δεύτερος τάφος του σώζεται µέχρι σήµερα µέ τήν âπιγραφή Λάζαρος ï τετραήµερος, φίλος τοü XριστοÜ. Λέγεται τι σα χρόνια öζησε, ποτέ δέν µποροüσε νά φάει κάτι χωρίς νά τό συνδυάσει µέ κάτι γλυκό καί ποτέ του δέν γέλασε, παρά µόνο ταν εrδε κάποιον νά κλέβει να πήλινο àγγεöο καί τότε χαµογελώντας σχολίασε: τό να χ µα κλέβει τό ôλλο. Aéτά τά öκανε γιατί πάντοτε θυµότανε τόν πικρό θάνατο καί τή φοβερή κόλαση. \Aλλά ποτέ δέν διηγήθηκε τίποτε àπό σα εrδε, ε τε γιατί δέν τοü τό âπέτρεψε ï Kύριος, ε τε γιατί κατά θεία ο κονοµία δέν εrδε τίποτα. Oî θεοφόροι Πατέρες, θέσπισαν νά ëορτάζεται τό µεγάλο αéτό θαüµα àµέσως µετά καθώς τελείωσε τεσσαρακονθήµερος νηστεία µέ τήν ïποία καθαρίσαµε τόν ëαυτόν µας àπό τά πάθη γιά νά µπορέσουµε νά ζήσουµε τά Aγια Πάθη τοü XριστοÜ µας, τά ïποöα àκολουθοüν µετά τήν Kυριακή τ ν Bαΐων. Mόνο ï Eéαγγελιστής \Iωάννης συνέγραψε τό µεγάλο αéτό θαüµα, καί οî πόλοιποι Eéαγγελιστές τό àποσιώπησαν γιατί σο öγραφαν âκεöνοι, ï Λάζαρος ζοüσε, τόν öβλεπαν καί διηγόταν ï διος τό θαüµα καί ôρα τό θεωροüσαν περιττό νά τό γράψουν. Oταν µως öγραφε τό Eéαγγέλιο ï Aγιος \Iωάννης, ï Λάζαρος εrχε πεθάνει καί τό àναφέρει γιά νά µή λησµονηθεö να τόσο µεγάλο θαüµα πού καί àποδεικνύει τήν àνάσταση τ ν νεκρ ν καί µäς πενθυµίζει MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË 5

6 AÊÈ ÚˆÌ... 6 τή δική µας àνάσταση τόν καιρό τéς ευτέρας τοü XριστοÜ Παρουσίας. ^O φίλος λοιπόν τοü XριστοÜ Λάζαρος, µέ τήν àνάστασή του, µäς καλεö νά ëορτάσουµε καί νά δοüµε τό µέγα θαüµα τοü ΘεοÜ. Nά δοüµε τι νεκρός τετραήµερος àναστήθηκε, τι νεκρός βρω- µισµένος καί διαλελυµένος φάνηκε πάλι στή ζωή, τι νικήθηκε ï θάνατος καί δέν µπόρεσε ï Aδης νά κρατήσει τό νεκρό, àλλά µόνο µέ τόν λόγο Tου ï Xριστός, τόν σήκωσε àπό τόν τάφο ζωντανό καί γιή. Aς δοüµε µως τή διήγηση àπό τό κατά \Iωάννη Eéαγγέλιο: ohν δέ τίς àσθεν ν, Λάζαρος, àπό Bηθανίας, âκ τéς κώµης Mαρίας καί Mάρθας τéς àδελφéς αéτéς qν δέ Mαρία àλείψασα τόν Kύριο µύρ ω καί âκµάξασα τούς πόδας AéτοÜ ταöς θριξί α τéς, wς ï àδελφός MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË Λάζαρος äσθένει (\Iωάνν.ια 1-2). ohταν λοιπόν κάποιος ôνθρωπος, çνόµατι Λάζαρος, àπό τήν Bηθανία, àπό τήν ïποία qταν Mαρία καί Mάρθα àδελφή της. ^H Mαρία qταν âκείνη ïποία ôλειψε τόν Kύριο µέ µüρο καί σκούπισε τά πόδια Tου µέ τά µαλλιά της. ^O àδελφός της ï Λάζαρος qταν ôρρωστος. Γιά νά δείξει Mαρία τήν àγάπη καί τήν πίστη πού εrχε στόν Xριστό, Tόν ôλειψε µέ µüρο àµέσως µετά τήν àνάσταση τοü Λαζάρου στό σπίτι τους, πως περιγράφει στό ëπόµενο κεφάλαιο ï Eéαγγελιστής \Iωάννης (\Iωάνν. ιβ 3) καί κάνει σαφές τι qταν Mαρία àδελφή τοü Λαζάρου γιά νά µή νοµίσει κανείς τι πρόκειται γιά ôλλη Mαρία. \Aπέστειλαν οsν αî àδελφαί πρός Aéτόν λέγουσαι Kύριε δε, ν φιλεöς, àσθενεö. \Aκούσας δέ ï \IησοÜς εrπεν α τη àσθένεια οéκ öστι πρός θάνατον, àλλ\ πέρ τéς δόξης τοü ΘεοÜ, να δοξασθεö ï Yîός τοü ΘεοÜ δι\ αéτéς. \Hγάπα δέ ï \IησοÜς τήν Mάρθα καί τήν àδελφήν αéτéς καί τόν Λάζαρο (στίχ. 3-5). Oταν λοιπόν àσθένησε ï Λάζαρος, öστειλαν οî àδελφές του àνθρώπους πρός τόν Xριστό καί TοÜ εrπαν Kύριε, αéτός τόν ïποöον àγαπäς, ï Λάζαρος εrναι ôρρωστος καί ï Xριστός µας τούς àπάντησε τι αéτή àσθένεια δέν εrναι γιά θάνατο, àλλά γιά νά δοξασθεö ï Yîός τοü ΘεοÜ. ^O Xριστός µας àγαποüσε τήν Mάρθα καί τήν Mαρία καί τόν àδελφό τους τόν Λάζαρο. Προφαν ς οî δύο àδελφές δέν πéγαν οî διες πρός τόν Xριστό γιά νά µήν àφήσουν µόνο του τόν Λάζαρο πού qταν βαρειά ôρρωστος. Erπαν δέ πρός τόν Xριστό, αéτός πού àγαπäς εrναι ôρρωστος, âννοώντας τι τόσες θεραπεöες öχεις κάνει σέ τόσους ξένους, κάνε καί κάτι καλό γιά τόν φίλο σου. Kαί ï Xριστός µας πώς àπαντάει τι àρρώστεια του δέν εrναι γιά θάνατο, àφοü ï Λάζαρος πέθανε; Γιατί ï θάνατός του δέν qταν παντοτινός, àλλά µόνο γιά τέσσερεις µέρες. Πέθανε ï Λάζαρος γιά νά φανερωθεö δύναµη τοü ΘεοÜ; Oχι βέβαια, ï Λάζαρος πέθανε àπό àσθένεια καί δύναµη τοü ΘεοÜ φανερώθηκε µέ τήν àνάστασή του. ^O Eéαγγελιστής τονίζει τι ï Xριστός àγαποüσε τόν Λάζαρο, γιά νά µάθουµε

7 τι καί οî φίλοι τοü XριστοÜ àρρωσταίνουν σωµατικά καί πολλές φορές µάλιστα, περισσότερο àπό τούς ôλλους. \Aλλά ôς àκούσουµε καί τή συνέχεια: ^Ως µέν κουσεν, τι àσθενεö, τότε µέν öµεινεν âν z qν τόπ ω δύο µέρας (στίχ. 6). Παρόλο πού ï Xριστός µας δηλαδή ôκουσε τι ï Λάζαρος qταν βαρειά ôρρωστος, καί παρόλο πού γνώριζε τι θά πεθάνει, παρέµεινε âκεö πέρα τοü \Iορδάνου δύο àκόµα µέρες γιά νά ταφεö ï Λάζαρος καί öτσι τό θαüµα νά γίνει àκόµα πιό περίτρανο. Γιατί ôν τόν θεράπευε ùντα àκόµα ôρρωστο, δέν qταν τόσο φοβερό σο πού παρéλθαν τέσσερεις µέρες καί τό σ µα του δη εrχε àρχίσει νά διαλύεται καί µως ï Θεός τόν àνέστησε καί βγéκε γιής καί περπατώντας àπό τόν τάφο. Eπειτα, µετά τοüτο λέγει τοöς MαθηταÖς ôγωµεν ε ς τήν \Iουδαίαν πάλιν. Λέγουσιν αéτ οî Mαθηταί: Pαββί, νüν âζήτουν Σε λιθάσαι οî \IουδαÖοι, καί πάλιν πάγεις âκεö; \Aπεκρίθη ï \IησοÜς. Oéχί δώδεκά ε σιν zραι τéς µέρας; \Eάν τις περιπατé âν τfé µέρα, οé προσκόπτει, τι τό φ ς τοü κόσµου τούτου βλέπει. \Eάν δέ τις περιπατé âν τfé νυκτί, προσκόπτει τι τό φ ς οéκ öστιν âν αéτ (στιχ.7-10). ^O Xριστός δηλαδή àναγγέλει στούς µαθητές Tου τι θά γυρίσουν στήν \Iουδαία πάλιν καί âκεöνοι TοÜ πενθυµίζουν τι οî \IουδαÖοι qταν τοιµοι νά Tόν λιθοβολήσουν πως περιγράφει ï Eéαγγελιστής στό 10ο κεφάλαιο. Γι\ αéτό àποροüν τώρα οî µαθητές Tου πού ï Xριστός θέλει νά γυρίσουν πίσω, γιατί κινδυνεύει ζωή Tου. \EκεÖνος µως τούς àπαντä τι πως µέρα öχει zρες δώδεκα καί ποιος περπατä στή διάρκεια τéς µέρας πού πάρχει φ ς, δέν öχει φόβο νά σκοντάψει καί νά πέσει, öτσι καί αéτοί νά µή φοβοüνται, γιατί \EκεÖνος εrναι τό Φ ς τό àληθινό καί àφοü πιστεύουν τι Aéτός εrναι ï Θεός δέν θά πάθουν τίποτα. Oποιος µως περπατä τή νύκτα, κινδυνεύει γιατί δέν βλέπει ποü πηγαίνει, öτσι καί ποιος δυσπιστεö καί δέν Tόν πιστεύει ½ς Θεό, τότε θά σκοντάφτει καί θά πειράζεται àπό τούς âχθρούς του χωρίς κανένα βοηθό. Π ς µως ï Xριστός àναφέρει τι µέρα öχει zρες δώδεκα, àφοü οî µέρες λου τοü χρόνου δέν εrναι διες καί ôλλες µέρες öχουν âννιά zρες, ôλλες δέκα, ôλλες νδεκα, ôλλες δεκατρεöς καί ôλλες δεκατέσσερεις; ^O Xριστός µας δέν âννοοüσε λες τίς µέρες τοü χρόνου, àλλά τίς µέρες âκείνου τοü µéνα πού qταν Mάρτιος καί πού ùντως öχει δώδεκα zρες µέρα του καί δώδεκα νύχτα. Kαί qταν Mάρτιος, γιατί οî ^EβραÖοι τότε εrχαν τό Πάσχα στίς 24 Mαρτίου καί ï Xριστός µας εrπε αéτά τά λόγια, δέκα µέρες νωρίτερα. Kαί συνεχίζει τό ^Iερό Eéαγγέλιο: TαÜτα εrπε καί µετά τοüτο λέγει αéτοöς Λάζαρος, ï φίλος µ ν κεκοίµηται àλλά πορεύοµαι να âξυπνίσω αéτόν. Erπον οsν οî Mαθηταί AéτοÜ: Kύριε ε κεκοίµηται, σωθήσεται. E ρήκει δέ ï \IησοÜς περί τοü θανάτου αéτοü âκεöνοι δέ öδοξαν, τι περί τéς κοιµήσεως τοü πνου λέγει. Tότε οsν εrπεν αéτοöς ï \IησοÜς παρρησία Λάζαρος àπέθανε καί χαίρω δι\ µäς, να πιστεύσητε, τι οéκ µην âκεö. \Aλλά ôγωµεν πρός αéτόν (11-15). ^O Xριστός àναγγέλει στούς µαθητές Tου τήν κοίµηση τοü Λαζάρου καί âκεöνοι νοµίζουν τι µιλä γιά τόν πνο. Kαί πραγµατικά, γιά τούς δικαίους εrναι πνος, γιατί âκεöνοι θά ζήσουν στήν α ώνια ζωή, στή Bασιλεία τ ν Oéραν ν. \Eπειδή λοιπόν δέν κατάλαβαν, τούς àναγγέλει τι ï Λάζαρος πέθανε καί θά πάει νά τόν ξυπνήσει. Tούς λέει âπίσης τι χαίρετε, γιατί θά δοüν να µεγάλο θαüµα καί θά πιστεύσουν τι εrναι ï Θεός καί τι θά àναστήσει νεκρό τετραήµερο πως θά àναστήσει µετά àπό λίγες µέρες τόν ëαυτόν του καί πως θά àναστήσει τούς àπ\ α νος κεκοιµηµένους. Π ς µως λέγει ï Xριστός τι δέν qταν στή Bηθανία, àφοü ½ς Θεός εrναι πανταχοü παρών; ^O Xριστός µας εrχε δύο φύσεις, qταν τέλειος Θεός καί qταν τέλειος ôνθρωπος. ^Ως Θεός βρίσκεται παντοü, àλλά ½ς ôνθρωπος βρισκόταν µόνο σέ ναν τόπο. ^Ως Θεός qταν καί στή Bηθανία καί στό σπίτι τοü Λαζάρου, ½ς ôνθρωπος µως µόνον πέραν τοü \Iορδάνου µέ τούς µαθητές Tου. Γι\ αéτό λέγει, καί χαίρω δι\ µäς, να πιστεύσητε τι οéκ µην âκεö. Aéτό τό âκεö, θέλει διαίτερη προσοχή γιατί qταν προφανές τι àφοü qταν µαζί τους δέν qταν στή Bηθανία. M\ αéτό âννοüσε τι àφενός MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË 7

8 AÊÈ ÚˆÌ... γνώριζε τόν θάνατο τοü Λαζάρου àπό µακριά, àλλά καί µόνο µέ τόν λόγο Tου θά τόν àνέσταινε âκ νεκρ ν. Oî µαθητές δέν τόλµησαν νά Tόν σταµατήσουν γιατί àφοü γνώριζε àπό τόσο µακριά καί τούς àνήγγειλε τόν θάνατο τοü Λαζάρου, θαύµασαν γιά τό γεγονός καί Tόν âµπιστεύθηκαν πού εrπε τι θά τόν ξυπνήσει. Mόνον ï ΘωµÄς àποκρίθηκε καί εrπε, πως λέγει ï Eéαγγελιστής: Erπεν οsν ΘωµÄς, ï λεγόµενος ίδυµος, τοöς συµµαθηταöς ôγωµεν καί µεöς, να àποθάνωµεν µετ\ αéτοü (στιχ.16). ^O ΘωµÄς λεγόταν ίδυµος ε τε γιατί εrχε δύο δάκτυλά του ëνωµένα, ε τε γιατί qταν δίδυµος µέ ôλλον àδελφό, ε τε γιατί στά ëλληνικά ΘωµÄς, σηµαίνει δίδυµος. Kαί ï λόγος τοü ΘωµÄ πού τούς παρακινεö νά πεθάνουν µαζί µέ τόν Xριστό, φαίνεται θαυµαστός, γιατί ï διος qταν δειλός. ^H στάση του δέ αéτή, àποδεικνύει αéτό πού λέγει Γραφή, τό µέν πνεüµα πρόθυµον, δέ σάρξ àσθενής. \Eλθών οsν ï \IησοÜς εyρεν αéτόν τέσσαρας µέρας δη öχοντα âν τ µνηµεί ω. ohν δέ Bηθανία, âγγύς τ ν ^Iεροσολύµων, ½ς àπό σταδίων δεκαπέντε καί πολλοί âκ τ ν \Iουδαίων âληλύθεισαν πρός τάς περί Mάρθαν καί Mαρίαν, να παραµυθήσωνται αéτάς περί τοü àδελφοü αéτ ν (στιχ ). ΠÉγε λοιπόν ï Xριστός στή Bηθανία που βρéκε τόν Λάζαρο τέσσερεις µέρες πεθαµένο καί κλεισµένον στό µνηµεöο. Kαί âπειδή Bηθανία εrναι κοντά στά ^Iεροσόλυµα, πολλοί \IουδαÖοι εrχαν πάει γιά νά παρηγορήσουν τίς δύο àδελφές γιά τόν θάνατο τοü àδελφοü τους. Π ς πέρασαν τέσσερεις µέρες; ^H πρώτη µέρα εrναι ταν öστειλαν àνθρώπους νά ποüν στό Xριστό τι ï Λάζαρος àσθενεö. ύο àκόµα µέρες πού öµεινε πέραν τοü \Iορδάνου, σύνολο µέχρι τώρα τρεöς µέρες. Kαί τέταρτη µέρα εrναι αéτή κατά τήν ïποία ï Xριστός πéγε στή Bηθανία. ^H οsν Mάρθα ½ς κουσεν, τι ï \IησοÜς öρχεται, πήντησεν αéτ Mαρία δέ âν τ ο κ ω âκαθέζετο. Erπεν οsν Mάρθα πρός τόν \IησοÜν Kύριε, ε qς zδε, ï àδελφός µου οéκ ôν âτεθνήκει. \Aλλά καί νüν οrδα, τι σα ôν α τήση τόν Θεόν, δώσει σοι ï Θεός (στιχ MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË 22). ^H Mάρθα λοιπόν ταν ôκουσε τι öρχεται ï \IησοÜς πéγε öξω νά τόν προϋπαντήσει. ^H àδελφή της Mαρία öµεινε στό σπίτι τους. Φαίνεται τι µόνο στή Mάρθα εrπαν τι öρχεται ï Xριστός γι\ αéτό καί µόνον âκείνη öτρεξε νά Tόν προϋπαντήσει καί τοü εrπε: Kύριε, ôν qσουν âδ δέν θά εrχε πεθάνει ï àδελφός µου. \Aλλά καί τώρα γνωρίζω τι σα ζητäς àπό τόν Θεόν, âκεöνος σοü τά δίδει. ^H Mάρθα δέν qταν àκόµα στερεωµένη στήν πίστη γι\ αéτό δέν καταλαβαίνει τι ï Xριστός, ½ς Θεός, εrναι πανταχοü Παρών γι\ αéτό καί νοµίζει τι τό θαüµα θά γινόταν µόνο ôν ï Xριστός qταν κοντά στόν Λάζαρο προτοü âκεöνος πεθάνει. Πιστεύει àκόµα τι ï Xριστός ζητä àπό τόν Θεό καί ï Θεός τοü χαρίζει, ùχι µως τι ï Xριστός εrναι ï διος ï Θεός. Λέγει αéτfé ï \IησοÜς àναστήσεται ï àδελφός σου. Λέγει αéτ Mάρθα οrδα, τι àναστήσεται âν τé àναστάσει, âν τfé âσχάτη µέρα (στιχ ). ^O Xριστός ταπεινά τéς àπαντä τι θά àναστηθεö ï àδελφός της. Kαί âκείνη γνωρίζοντας àπό τίς προφητεöες γιά τή µέλλουσα àνάσταση, TοÜ àπαντä τι γνωρίζει τι θά àναστηθεö στήν öσχατη µέρα που θά àναστηθοüν οî δίκαιοι πως àναφέρει ï Προφήτης ^Hσαΐας καί ôλλοι. Erπεν αéτfé ï \IησοÜς âγώ ε µί àνάστασις καί ζωή ï πιστεύων ε ς âµέ, κôν àποθάνη, ζήσεται καί πäς ï ζ ν, καί πιστεύων ε ς âµέ, οé µή àποθάνη ε ς τόν α να. Πιστεύεις τοüτο; Λέγει αéτ Nαί Kύριε, âγώ πεπίστευκα τι σύ εr ï Xριστός, ï Yîός τοü ΘεοÜ, ï ε ς τόν κόσµον âρχόµενος (στιχ. 2527). ^O Xριστός λοιπόν àπαντä στή Mάρθα τι Aéτός εrναι \Aνάσταση καί Zωή καί ποιος πιστεύει σ\ Aéτόν δέν πεθαίνει ποτέ. Kαί πραγµατικά, σοι Tόν àγαποüν καί Tόν πιστεύουν θά àναστηθοüν καί θά ζοüν α ώνια µαζί Tου καί ï θάνατος δέν µπορεö νά τούς κυριεύσει πως ïρίζει ï \Aπόστολος ΠαÜλος (Pωµ. στ.7). Aραγε µως αéτό τό πιστεύουµε; Γι\ αéτό καί ï Xριστός ρωτä τήν Mάρθα, ôν τό πιστεύει καί âκείνη TοÜ

9 àπαντä, τι ναί τό πιστεύει τι εrναι ï Yîός τοü ΘεοÜ. Kαί ταüτα ε ποüσα, àπéλθε καί âφώνησε Mαρία, τήν àδελφήν αéτéς, λάθρα ε ποüσα ï ιδάσκαλος πάρεστι καί φωνεö σε âκείνη ½ς κουσεν, âγείρεται ταχύ καί öρχεται πρός αéτόν. Oûπω δέ âληλύθει ï \IησοÜς ε ς τήν κώµην, àλλά qν âν τ τόπ ω που πήντησεν αéτ Mάρθα (στιχ.28-30). \AφοÜ Mάρθα ïµολόγησε τόν \IησοÜ Yîόν τοü ΘεοÜ, πéγε καί âφώναξε κρυφά τήν àδελφή της. ^O διδάσκαλος εrναι âδ καί σέ ζητεö τéς εrπε. \Aµέσως, Mαρία ταν τό ôκουσε αéτό σηκώθηκε γρήγορα καί πéγε πρός τόν \IησοÜ. Tόν συνάντησε öξω àπό τήν πόλη, âκεö πού Tόν εrχε προϋπαντήσει Mάρθα. Tό λάθρα ε ποüσα, σηµαίνει τι Mάρθα µίλησε κρυφά στήν àδελφή της, ε τε γιά νά µήν ταράξει τήν συχία τοü σπιτιοü πού βρισκόταν σέ πένθος, ε τε γιά νά µήν τό àκούσει κανείς àπό τούς \Iουδαίους πού öψαχναν τόν \IησοÜ γιά νά Tόν σκοτώσουν. Kαί τί τéς εrπε; Oτι ï δάσκαλος qλθε καί σέ καλεö. ^O Xριστός µας βέβαια δέν τήν εrχε ζητήσει, àλλά öτσι τéς εrπε Mάρθα γιά νά öλθει κι αéτή στήν προϋπάντηση τοü XριστοÜ. Kαί τόσο πολύ àγαποüσε Mαρία τόν Xριστό, πού àµέσως σηκώθηκε καί öτρεξε νά Tόν βρεö ταν ôκουσε τι εrχε öλθει. Kαί ï Xριστός µας ½ς καρδιογνώστης, âπειδή ξερε τι θά öλθει καί Mαρία σέ προϋπάντησή Tου, γι\ αéτό εrχε σταθεö σ\ âκεöνο τό σηµεöο καί τήν περίµενε. Oî οsν \IουδαÖοι, οî ùντες µετ\ αéτéς âν τfé ο κί α καί παραµυθούµενοι αéτήν, δόντες τήν Mαρίαν, τι ταχέως àνέστη καί âξéλθεν, äκολούθησαν αéτfé, λέγοντες τι πάγει ε ς τό µνηµεöον, να κλαύσfη âκεö (στιχ. 31). Oî \IουδαÖοι δηλαδή τούς ïποίους àναφέρου- µε τι πéγαν νά παρηγορήσουν τίς δύο àδελφές, ταν εrδαν τή Mαρία öτσι ξαφνικά νά σηκώνεται καί νά φεύγει γρήγορα, τήν àκολούθησαν γιατί νόµιζαν τι πηγαίνει στόν τάφο τοü àδελφοü της γιά νά κλάψει. \Eπειδή Mάρθα κρυφά τéς εrπε τι öχει öρθει ï \IησοÜς καί οî πόλοιποι δέν τό ôκουσαν, ôρα δέν τό γνώριζαν. ^H οsν Mαρία, ½ς qλθεν, που wν ï \IησοÜς, δοüσα αéτόν, öπεσεν ε ς τούς πόδας αéτοü, λέγουσα αéτ Kύριε, ε wς zδε, οéκ ôν àπέθανέ µου ï àδελφός (στιχ. 32). ^H Mαρία λοιπόν ταν öφθασε âκεö πού qταν ï \IησοÜς öπεσε στά πόδια του καί TοÜ εrπε, αéτό πού καί àδελφή της Mάρθα TοÜ εrχε πεö, δηλαδή τι âάν qταν ï Kύριος âκεö, δέν θά εrχε πεθάνει ï àδελφός τους. Bλέπουµε µως πώς Mαρία, öπεσε στά πόδια τοü XριστοÜ, γεγονός πού δείχνει τι τοü εrχε περισσότερη àγάπη καί πίστη àπό τήν àδελφή της Mάρθα. \IησοÜς οsν, ½ς εrδεν αéτήν κλαίουσαν, καί τούς συνελθόντας αéτfé \Iουδαίους κλαίοντας, âνεµβριµήσατο τ πνεύµατι καί âτάραξεν ëαυτόν καί εrπεν ΠοÜ τεθείκατε αéτόν; (στιχ ). ^O Xριστός µας λοιπόν ταν εrδε τήν Mαρία νά κλαίει, καί τούς πόλοιπους \Iουδαίους πού τήν àκολουθοüσαν νά κλαöνε κι αéτοί, λυπήθηκε πολύ καί ρώτησε, ποü öχουν θάψει τόν Λάζαρο. MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË 9

10 AÊÈ ÚˆÌ... Eκανε αéτή τήν âρώτηση, ùχι γιατί ½ς Θεός δέν γνώριζε ποü βρίσκεται ï τάφος, àλλά διότι θελε νά Tόν àκολουθήσουν σο γίνεται πιό πολύ, γιά νά TοÜ δείξουν ποü εrναι ï τάφος, ôρα κατόπιν γιά νά δοüν τό µέγα θαüµα. Λέγουσιν αéτ Kύριε, öρχου καί δε. \Eδάκρυσεν ï \IησοÜς (στιχ. 35). Στήν âρώτησή Tου τοü àπαντοüν νά τούς àκολουθήσει γιά νά δεö ποü öθαψαν τόν Λάζαρο. ^O Kύριός µας τότε δάκρυσε, ½ς ôνθρωπος, γιατί àγαποüσε πολύ τόν Λάζαρο. Eλεγον οsν οî \IουδαÖοι Iδε π ς âφίλει αéτόν. Tινές δέ âξ\ αéτ ν εrπον Oéκ äδύνατο οyτος, ï àνοίξας τούς çφθαλµούς τοü τυφλοü, ποιéσαι, να καί οyτος µή àποθάνη; (στιχ.36-37). Bλέποντας οî \IουδαÖοι τά δάκρυα τοü XριστοÜ, θαύµαζαν γιατί öλεγαν κοιτäξτε πόσο τόν àγαποüσε, πού κλαίει. Kαί ôλλοι öλεγαν Aéτός πού ôνοιξε τούς çφθαλµούς τοü τυφλοü δέν µποροüσε νά κάνει κάτι γιά τόν φίλο του τόν Λάζαρο; \Aλλά δέν ξέρουν οî ôπιστοι καί οî ταλαίπωροι, τι τό θαüµα πού θά γίνει θά εrναι πολύ µεγαλύτερο! \IησοÜς οsν πάλιν âµβριµώµενος âν ëαυτ, öρχεται ε ς τό µνηµεöον. ohν δέ σπήλαιον καί λίθος âπέκειτο âπ\ αéτ. Λέγει ï \IησοÜς ôρατε τόν λίθον (στιχ ). Kαί ï Xριστός µας φθάνει στόν τάφο, πολύ ταραγµένος, πως καί πρίν, καί τούς λέει νά σηκώσουν τήν πέτρα πού σκέπαζε τόν τάφο. Γιατί µως λέει στούς àνθρώπους νά σηκώσουν τήν πέτρα; \AφοÜ θά àνέσταινε νεκρό τετραήµερο δέν εrχε τήν δύναµη νά κάνει τό àπλούστερο, δηλαδή νά σηκώσει τήν πέτρα àπό τόν τάφο; Kαί βέβαια µποροüσε νά τό κάµει. \AφοÜ µποροüσε νά κάνει τό µεγάλο, µποροüσε νά κάνει καί τό µικρότερο. \Aλλά µως, θελε καί ï ôνθρωπος νά συνεργήσει στό θαüµα, àλλά καί νά εrναι µάρτυρας τοü θαύ- µατος, γιατί ταν µετά τούς ρωτοüσαν ôν εrναι àλήθεια γιά τήν àνάσταση τοü Λαζάρου, θά àπαντοüσαν τι καί µέ τά µάτια τους εrδαν τό θαüµα, καί µέ τά χέρια τους κύλησαν τήν πέτρα. Λέγει αéτ àδελφή τοü τεθνηκότος 10 MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË Mάρθα Kύριε, δη ùζει τεταρταöος γάρ âστι. Λέγει αéτfé ï \IησοÜς οéκ εrπόν σοι, τι âάν πιστεύσfης ùψει τήν δόξαν τοü ΘεοÜ; (στιχ ). ^H Mάρθα, àµέσως öσπεσε νά Tόν σταµατήσει λέγοντας τι θά µυρίσει πολύ µετά àπό τέσσερεις µέρες νεκρός, àλλά ï Xριστός προσπαθεö νά τéς âνισχύσει τήν πίστη λέγοντάς της, τι ôν πιστέψεις τι εrµαι ï Yîός τοü ΘεοÜ, θά καταλάβεις τι µπορ νά àναστήσω τόν àδελφό σου. ohραν οsν τόν λίθον, οs qν ï τεθνηκώς κείµενος. ^O δέ \IησοÜς qρε τούς çφθαλµούς ôνω, καί εrπε Πάτερ εéχαριστ Σοι, τι κουσάς µου. \Eγώ δέ F δειν, τι πάντοτέ µου àκούεις àλλά διά τόν ùχλο τόν περιεστ τα εrπον, να πιστεύσωσιν, τι Σύ µέ àπέστειλας (στιχ ). \AφοÜ σήκωσαν λοιπόν τήν πέτρα àπό τόν τάφο τοü Λαζάρου, ï Xριστός ψωσε τούς çφθαλµούς Tου στόν οéρανό, γιά νά εéχαριστήσει µέ προσευχή τόν Θεό, διότι πάντοτε Tόν àκούει καί εrπε τήν προσευχή αéτή δυνατά, γιά νά πιστέψουν καί οî πόλοιποι, τι ½ς Θεός âνεργεö. Προσεύχεται γιά νά δώσει παράδειγµα καί σέ âµäς νά προσευχόµεθα, καί µέ τά λόγια Tου φαίνεται τι κανένα πρäγµα δέν κάνει µόνος Tου àλλά εrναι ëνωµένος ½ς Yîός µέ τόν Πατέρα Tου καί àπεσταλµένος τοü Πατρός. Kαί ταüτα ε πών, φωνfé µεγάλfη âκραύγασε Λάζαρε, δεüρο öξω (στιχ. 43). Kαί µέ δυνατή φωνή, προστάζει τόν Λάζαρο νά βγεö öξω àπό τόν τάφο σάν νά µιλοüσε σέ ζωντανό καί ùχι σέ νεκρό. Kαί φώναξε Λάζαρε δεüρο öξω, γιά νά γνωρίσει ï Aδης, ποιός εrναι Aéτός πού τόν διατάσσει. TοÜ φώναξε Λάζαρε δεüρο öξω, γιά νά δοüν οî ôνθρωποι τί εrναι àνάσταση τ ν νεκρ ν καί νά καταλάβουν οî πλανε- µένοι \IουδαÖοι τι àφοü µπόρεσε νά àναστήσει τόν Λάζαρο, θά àναστήσει σέ λίγες µέρες καί τόν ëαυτόν Tου, γιατί Aéτός εrναι ï âξουσιαστής καί ï βασιλεύς τοü θανάτου. Kαί âξéλθεν ï τεθνηκώς, δεδεµένος τούς πόδας καί τάς χεöρας κειρίαις καί ùψις αéτοü σουδαρί ω περιεδέδετο. Λέγει αéτοöς ï

11 \IησοÜς λύσατε αéτόν καί ôφετε πάγειν (στιχ. 44). Kαί àµέσως µέ τόν λόγο τοü XριστοÜ àναστήθηκε ï νεκρός καί βγéκε öξω öχοντας δεµένα àκόµα µέ τά σάβανα τά χέρια καί τά πόδια του. Tά σάβανα qταν γιά πιστοποίηση τοü àληθινοü θανάτου του, γιά νά µήν ποüν τι κατά φαντασία qταν πεθαµένος καί θαµ- µένος. Γι\ αéτό εrπε ï Xριστός στούς \Iουδαίους µέ τά χέρια τους νά λύσουν τά σάβανά του, γιά νά διαπιστώσουν τι εrναι σαβανωµένος πως τόν θάψανε. Πολλοί οsν âκ τ ν \Iουδαίων, οî âλθόντες πρός τήν Mαρίαν καί θεασάµενοι ± âποίησεν ï \IησοÜς, âπίστευσαν ε ς αéτόν. Tινές δέ âξ αéτ ν àπéλθον πρός τούς Φαρισαίους καί εrπον αéτοöς ± âποίησεν ï \IησοÜς (στιχ.45-46). Πολλοί àπ\ αéτούς πού qταν παρόντες πίστεψαν τότε στόν Xριστό, καί ôλλοι πéγαν στούς Φαρισαίους καί τούς εrπαν σα öκανε ï Kύριος. E τε àπό πολύ àγάπη πρός τόν Xριστό καί καταφρόνηση τ ν \Iουδαίων, ε τε àπό φθόνο γιά σα θαυµαστά âνεργοüσε ï Kύριος. Aéτή εrναι πόθεσις τéς µεγάλης ëορτéς πού µäς περνä καί âµäς àπό τή Mεγάλη Σαρακοστή στήν πορεία πρός τό ΘεÖο Πάθος καί τήν \Aνάσταση, τήν ïποöα ε θε λοι µας νά ëορτάσωµεν µέ περισσότερη πίστη, âµπιστοσύνη µας καί κυρίως àγάπη πρός τόν ΣωτÉρα Xριστό µας. Mέγας Συναξαριστής τéς \Oρθοδόξου \Eκκλησίας. Συναξαριστής Tριωδίου. IEPATIKE TO E àó Ï Ì ÓÂÈ Ùfi îâúôú ÊÂÖÔ ÙÉ MÔÓÉ Ì. \EappleÈÎÔÈÓˆÓÂÖÛÙ ÛÙfi ÙËÏ ÊˆÓÔ ÙÉ ^IÂÚÄ MÔÓÉ (œúâ Î ) MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË 11

12 ÓÒÚÈÛfiÓ ÌÔÈ... ^H apple Ú ÛΠΠï Î ı ÁÈ ÛÌfi A IOY MYPOY ÙÔÜ ÛÙfi OIKOYMENIKO ATPIAPXEIO H παρασκευή καί ï καθαγιασµός τοü ^Aγίου Mύρου, γεγονός διαίτερης σηµασίας στήν \Oρθόδοξη \Eκκλησία, θά πραγµατοποιηθεö φέτος κατά τή διάρκεια τéς Mεγάλης ^Eβδοµάδος στό O κουµενικό ΠατριαρχεÖο. Tό Aγιο Mύρο παρασκευάζεται περίπου κάθε δέκα χρόνια στό Φανάρι καί χρησιµοποιεöται στό µυστήριο τοü Bαπτίσµατος γιά τήν µετάδοση τ ν δωρε ν τοü ^Aγίου Πνεύµατος στούς νεοφώτιστους \Oρθοδόξους. ^O O κουµενικός Πατριάρχης BαρθολοµαÖος θά καθαγιάσει γιά δεύτερη φορά κατά τήν Πατριαρχεία του νέα ποσότητα ^Aγίου Mύρου τήν M. 12 MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË Πέµπτη τό πρωΐ, παρουσία âκπροσώπων τ ν \Oρθοδόξων \Eκκλησι ν. ^H λη προετοιµασία τéς παρασκευéς τοü Mύρου θά àρχίσει τήν Kυριακή τ ν Bαΐων, ταν ï Πατριάρχης µέ ε δική εéχή θά àναθέσει στόν Aρχοντα Mυρεψό καί στούς συνεργάτες του Mυρεψούς τήν εéθύνη τéς λης διεργασίας. Πρόκειται γιά να öργο πολύ πεύθυνο, πού àπαιτεö ε δικές γνώσεις. Γιά αéτό τό àξίωµα τοü MυρεψοÜ πάντα àναλαµβάνουν φαρµακοποιοί καί χηµικοί. Σήµερα, âπικεφαλής τους εrναι ï Aρχων Mυρεψός Πρόδροµος Θανάσογλου, âν τéς ^Aρµόδιας ΣυνοδικÉς \EπιτροπÉς, προεδρεύει ï Mητροπολίτης

13 ^Hλιουπόλεως καί Θείρων \Aθανάσιος. ^H διαδικασία τéς παρασκευéς καί âψήσεως, τοü ψησίµατος δηλαδή, τοü Mύρου γίνεται στό ε δικά διαµορφωµένο κουβούκλιο πού βρίσκεται στόν περίβολο τοü Πατριαρχείου. Tά λικά µέ τά ïποöα παρασκευάζεται τό Aγιο Mύρο εrναι: \Aρωµατικά φυτά, δρόγες καί α θέρια öλαια, àπό τά ïποöα τό σηµαντικότερο εrναι τό ροδέλαιο τό ïποöο àποστέλλεται àπό τήν \Oρθόδοξη \Eκκλησία τéς Bουλγαρίας. Tά συστατικά αéτά µέ διάφορες παραλλαγές καί προσθéκες, âµφανίζονται σέ καταλόγους àπό τόν 8ο α να µέχρι καί τό τέλος τοü 19ου α να. \Eνδεικτικά àναφέρουµε, τό öλαιο, τόν οrνο, τό κιννάµωµο, τήν ριδα, τήν µαστίχη Xίου, τήν àγγελική, τό σάψιχο, τά µύρα, τό µυροβάλανο, τή ζινγκίβερη, τή νάρδο καί τά φύλλα τοü νδικοü. \Eπίσης χρησιµοποιεöται καί µόσχος, α θεριοüχο ζωϊκό öκκριµα àπό τόν àδένα τοü àρσενικοü µοσχαριοü. ^H öψησις àρχίζει τή Mεγάλη ευτέρα τό πρωΐ µετά τή Θεία Λειτουργία, ïπότε êγιάζονται τά βασικά συστατικά τοü Mύρου κατά τή διάρκεια ε δικéς àκολουθίας, στήν ïποöα προΐσταται ï O κουµενικός Πατριάρχης. Kαί πως ïρίζει τό τυπικό, ï Πατριάρχης ραντίζει µέ êγιασµένο δωρ τούς λέβητες, τά σκεύη καί τά λικά γιά τήν παρασκευή τοü ^Aγίου Mύρου. Στή συνέχεια, κρατώντας àναµµένα τά δικηροτρίκερα, àνάβει τόν κάθε λέβητα (πέντε συνολικά), στούς ïποίους öχουν τοποθετηθεö ½ς καύσιµη λη φθαρµένα âκκλησιαστικά öντυπα, καθώς καί ôχρηστα ξύλα àπό διάφορα µέρη τοü NαοÜ (àναλόγια, στασίδια κ.α). Kατόπιν ï Πατριάρχης, àναγινώσκει περικοπές àπό τό ^Iερό Eéαγγέλιο. ^H àνάγνωση συνεχίζεται àπό \AρχιερεÖς καί ^IερεÖς οî ïποöοι âναλλάσσονται σέ τακτά χρονικά διαστήµατα. ^H διαδικασία αéτή àκολουθεö µέ τήν δια τυπική διάταξη τήν M. Tρίτη καί τήν M. Tετάρτη, ïπότε τό Mύρο, διαυγές öλαιο, µεταγγίζεται σέ µεγάλους àργυρούς àµφορεöς, σέ µικρά àργυρά δοχεöα καθώς καί σέ àλαβάστρινα, τά ïποöα µεταφέρονται στό Πατριαρχικό παρεκκλήσι τοü ^Aγίου \Aνδρέου. \Aπό âκεö, τή M. Πέµπτη τό πρωΐ, µέ λιτανεία, µεταφέρονται στόν Πατριαρχικό Nαό àπό 24 îερεöς πού κρατοüν τούς 12 àµφορεöς, àπό 35 περίπου \AρχιερεÖς πού κρατοüν àργυρά καί àλαβάστρινα δοχεöα καί τόν Πατριάρχη πού κρατεö àργυρό δοχεöο. Στή διάρκεια τéς Θείας Λειτουργίας πού προεξάρχει ï Πατριάρχης, γίνεται ï καθαγιασµός τοü Mύρου πού παρασκευάσθηκε. Oî àµφορεöς καί τά πόλοιπα δοχεöα τοποθετοüνται γύρω καί âπάνω στήν ^Aγία Tράπεζα. Tό Aγιο Mύρο τό ïποöο àποστέλλεται καί σέ ôλλες \Oρθόδοξες \Eκκλησίες, χρησιµοποιεöται âπίσης γιά τό XρÖσµα τ ν προσερχοµένων στήν \Oρθόδοξη \Eκκλησία ëτεροδόξων, οî ïποöοι δη öχουν βαπτισθεö στό ùνοµα τéς ^Aγίας Tριάδος σύµφωνα µέ τήν τάξη τοü δόγµατός τους καθώς καί στόν καθαγιασµό νέων ^Iερ ν Nα ν, κ.α... Aγιο Mύρο παρασκευάσθηκε στό Φανάρι στή διάρκεια τοü 20ου α νος, âννέα φορές: âπί Πατριαρχείας \Iωακείµ τοü Γ âπί Πατριαρχείας \Iωακείµ τοü Γ âπί Πατριαρχείας Bασιλείου τοü Γ âπί Πατριαρχείας Bενιαµίν τοü A âπί Πατριαρχείας \Aθηναγόρου τοü A âπί Πατριαρχείας \Aθηναγόρου τοü A âπί Πατριαρχείας ηµητρίου τοü A âπί Πατριαρχείας ηµητρίου τοü A âπί Πατριαρχείας Bαρθολοµαίου îστοσελ. \Aντιαιρετικόν \Eγκόλπιον MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË 13

14 O Ú ÓÈÔÈ AÓıÚˆappleÔÈ... AΠOΛYTIKION ohχος δ. Tαχύ προκατάλαβε Tυράννους κατήσχυνας âν τοöς βασάνοις σεµνή, δειχθεöσα πολύαθλε œσπερ àδάµας στερρός, XριστοÜ µάρτυς öνδοξε, öδειξας âναθλοüσα πρός Xριστόν τόν ΣωτÉρα, öρωτά τε καί ζéλον καί àκόρεστον πόθον, δι\ σε \Aργυρή, Aéτός àξίως âδόξασε. 14 MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË H A IA AP YPH E rχε àληθινά \Aργυρή, σάν ôλλη Xαναναία πίστη, εrχε φρονιµάδα, εrχε ταπεινοφροσύνη. \Aλλά, ôν öλειπε àπό τήν καρδιά της âπι- µονή, δέν θά âκέρδιζε τόν Παράδεισο. ^Yπέµεινε σταθερή καί àσάλευτη στόν σκοπό της, ôν καί βρéκε πολλές δυσκολίες στή ζωή της, καί γιά τοüτο âνίκησε καί âπέτυχε αéτό πού ποθοüσε, δηλαδή νά γίνει τό θέληµα τοü ΘεοÜ. ^H âπιµονή στά καλά öργα εrναι àρετή, τόσο àναγκαία, œστε χωρίς αéτή, κανείς δέν àπολαµβάνει τή σωτηρία του. ^H äθική, τό Eéαγγέλιο, διδάσκει τι âκεöνος µόνο φθάνει στόν Παράδεισο, ï ïποöος περπατεö στό δρόµο τéς àρετéς. TοÜτο τόν δρόµο βλέπουµε νά ε κονίζεται στήν ^Aγία Γραφή, ( ευτ.κη 12) µέ ì NÂÔÌ ÚÙ âî ÚÔ ÛÛË

15 τήν κλίµακα τοü \Iακώβ, πού στηρίζεται στή γé καί φθάνει µέχρι τόν οéρανό. Mέ αéτή τήν κλί- µακα οî Aγγελοι κατεβαίνουν στούς àνθρώπους, φέρνοντας τή χάρη τοü ΘεοÜ, καί οî ôνθρωποι µέ αéτή, ταν γίνουν µοιοι µέ τούς \Aγγέλους, àνεβαίνουν στήν α ώνια βασιλεία. ^H πίστη, àγάπη, âλπίδα, δικαιοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πακοή, σωφροσύνη, προσευχή, νηστεία, àγρυπνία καί ôλλες àρετές εrναι τά σκαλοπάτια αéτéς τéς οéράνιας κλίµακας, τήν ïποία àνέβηκε νεωτάτη \Aργυρή καί κατόρθωσε νά ε σέλθει στή βασιλεία τ ν οéραν ν. ^H Á ÓÓËÛË Î ì Î Ù ÁˆÁ ÙË. ^H ^Aγία \Aργυρή γεννήθηκε στήν Προύσσα τéς Bιθυνίας, àπό âνάρετους καί εéλαβεöς γονεöς, τόν Γεώργιο καί τή Σωσάννα. Kοντά στό σπίτι τéς \AργυρÉς, κατά κακή τύχη βρισκόταν τό σπίτι κάποιου àλλόθρησκου προύχοντα, τοü ïποίου ï γιός µόλις εrδε τήν \Aργυρή, τόσο θαµπώθηκε àπό τήν çµορφιά της, œστε θέλησε νά δηµιουργήσει µαζί της σχέσεις âρωτικές καί νά τήν κάνει νά àλλαξοπιστήσει. ^O âúˆùôì Ó àïïfiıúëûîô. Mιά µέρα συναντä τήν \Aργυρή στό δρόµο καί τéς àποκαλύπτει τά α σθήµατά του, àλλά \Aργυρή àτάραχη καί σταθερή àποµακρύνθηκε àπό αéτόν, πράγµα πού τόν öκανε öξω φρεν ν καί δυνάµωσε τό πάθος του. ^Oπότε ôρχισε νά âνοχλεö καί τούς γονεöς της, àπειλώντας τους µέ τή ζωή τéς κόρης τους, ôν δέν àλλαξοπιστήσει. ^H \Aργυρή τότε àναφέρει στούς γονεöς της τά τρέχοντα, ïπότε οî δύστυχοι τροµοκρατηµένοι, àποφασίζουν νά τήν παντρέψουν µέ να χριστιανό νέο, γιά νά γλιτώσουν àπό τίς κακές âπιθυµίες καί τίς πιέσεις τοü àλλόθρησκου. ÌÔ Î àapple ÁˆÁ. Πράγµατι σέ λικία δεκαεπτά âτ ν, µετά àπό λίγες µέρες, ïδηγεöται νύµφη ½ραιοτάτη στήν âκκλησία γιά νά παντρευτεö çρθόδοξο νέο συγχωριανό της. \Aλλά µως ï γάµος τéς \AργυρÉς δέν öσβησε τό πάθος τοü àλλόθρησκου. Kαί ταν µετά àπό δεκαπέντε µέρες νεόνυµφος ïδηγεöται àπό τό σύζυγό της στήν âκκλησία κατά τό öθιµο, γιά νά γίνει παράκληση, âµφανίζεται µπροστά της ï âρωτοµανής γιός τοü προύχοντα µαζί µέ ε κοσι ôλλους àλλόθρησκους νέους κακéς διαγωγéς καί êρπάζουν τή νύµφη àπό τό µέσον τ ν γονέων καί συγγεν ν της καί τοü συζύγου της. ^H \Aργυρή, àντί νά βρεθεö στήν âκκλησία, βρίσκεται στό δικαστήριο µέ τή νυµφική της âνδυµασία, καί µέ µία àναφορά âναντίον της, πού τήν πέγραψαν ξι àπό αéτούς πού τήν àπήγαγαν, πού öγραφε τι \Aργυρή, θυγατέρα τοü Γεωργίου καί τéς Σωσσάνας εrχε ποσχεθεö στό γιό τοü προύχοντα τι θά àλλαξοπιστήσει. Ú ÍÂÓË ÎË. ^O κριτή, πού qταν καί πατέρας τοü àλλόθρησκου, καταδικάζει τήν \Aργυρή νά àλλαξοπιστήσει κάι νά παντρευθεö τό γιό του. ^H \Aργυρή στάθηκε µπροστά στήν àπόφαση τοü κριτοü àµετάπιστη, àλύγιστη καί ôφοβη. ^Oργισµένος ï δικαστής, διέταξε νά τή δέσουν καί νά τή φυλακίσουν... Oî δύστυχοι γονεöς µή µπορώντας νά παρηγορηθοüν àπό τή στέρηση τéς µονάκριβης θυγατέρας τους, öσπευσαν µέσω τοü Mητροπολίτου Προύσσης νά ε δοποιήσουν τόν Πατριάρχη στήν Kωνσταντινούπολη. Mετέβηκαν καί οî διοι µέ τόν àντιπρόσωπο τοü Mητροπολίτου νά δια- µαρτυρηθοüν στήν τουρκική κυβέρνηση. \Aλλά τό µόνο πού κατάφεραν qταν νά µεταφερθεö àπό τή φυλακή \Aργυρή σέ δωµάτιο τοü σπιτιοü τοü κριτοü, µέχρις του δικασθεö σέ àνώτατο δικαστήριο στήν Kωνσταντινούπολη. Tή âπαύριο, àδύνατη καί ταλαιπωρηµένη, \Aργυρή ïδηγεöται στίς φυλακές τéς Kωνσταντινούπολης µέχρις του ïρισθεö δίκη. ύο χρόνια ï σύζυγος καί οî γονεöς της àγωνίζονται νά ïρισθεö µέρα τéς δίκης. Tέλος ïδηγεöται στό δικαστήριο, àλλά àπόφαση εrναι δια µέ τοü κριτοü τéς Προύσσης, πού öλεγε: ^H χριστιανή \Aργυρή θά àλλαξοπιστήσει νά παντρευτεö τό γιό τοü προύχοντα θά κλεισθεö σέ σόβια δεσµά. Kαί πάλι ï âρωτοµανής àλλόθρησκος çργι- MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË 15

16 O Ú ÓÈÔÈ AÓıÚˆappleÔÈ... σµένος µέ τήν àλύγιστη στάση τéς \AργυρÉς κατόρθωσε œστε νά τήν êλυσοδέσουν καί νά τήν ïδηγήσουν στή φυλακή. 16 MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË P ÈÛÌÔ Î Ì ÚÙ ÚÈ. ^H àκλόνητη καί àληθινή πίστη πρός τό Σωτήρα \IησοÜ Xριστό δέν ποχωρεö οûτε µπροστά στό φοβερώτερο θάνατο. Eτσι καταδικάστηκε \Aργυρή νά σαπίζει στή φυλακή, δεµένη µέ êλυσίδες, àνάµεσα σέ àνήθικες γυναöκες, πού τίς διέταξαν νά βασανίζουν τήν \Aργυρή µέρα καί νύκτα γιά νά τήν àναγκάσουν νά àλλαξοπιστήσει. Kάθε µέρα τήν βασάνιζαν µέ σκληρούς ραβδισµούς, σκληραγωγίες καί νηστεöες. ^H δύστυχη µητέρα της, Σωσάννα, µή àντέχοντας τά βασανιστήρια τéς àγαπηµένης της µοναχοκόρης µετά δύο χρόνια πέθανε καί αéτή µέσα στή φυλακή. Tά βάσανα, οî ραβδισµοί, οî àγρυπνίες καί οî νηστεöες àδυνάτιζαν καί öφθειραν σιγά σιγά τήν \Aργυρή. Tέλος, àφοü κατάλαβε τι τό τέλος πλησίαζε, κοινώνησε τ ν \Aχράντων Mυστηρίων, πρäγµα µως πολύ δύσκολο µέσα στή φυλακή. \Aλλά θεία χάρη τéς πέδειξε τόν τρόπο. Mέσα στή φυλακή qταν κλεισµένος νας γέρος γιά χρέη στό κράτος, καί âπειδή qταν µέσα πολλά χρόνια καί λοι τόν γνώριζαν, τόν ôφηναν πότε-πότε νά κινεöται περισσότερο âλεύθερα. Aéτόν κρυφά κατόρθωσε νά φωνάξει \Aργυρή καί νά τοü âµπιστευθεö τή θέλησή της. Kαί αéτός βρéκε τόν προϊστά- µενο τéς âκκλησίας τéς φυλακéς, καί τοü àνέφερε τήν âπιθυµία τéς \AργυρÉς. ^O προϊστάµενος, πως συνηθίζετο τότε σέ τέτοιες περιστάσεις, öβαλε µέσα σέ µιά σταφίδα τά Aχραντα Mυστήρια καί ï γέροντας τά µετέφερε µέ σεβασµό στό βάθος τéς φυλακéς πού βρισκόταν êλυσοδεµένη \Aργυρή. \Eκείνη, àφοü πρ τα προσευχήθηκε, κοινώνησε καί µετά àπό

17 ε κοσιτέσσερις zρες παρέδωσε τήν êγία της ψυχή στά χέρια τοü Πλάστη καί ΘεοÜ της µετά àπό δεκαέξι χρόνων φρικτά µαρτύρια. ^H \Aργυρή τήν 5η \Aπριλίου 1721, âνταφιάζεται κατά τήν âπιθυµία της σέ µιά ôκρη στόν περίβολο τοü ναοü τéς ïσιοµάρτυρος ^Aγίας ΠαρασκευÉς στό Xάσκιοϊ (Πικρίδιο), πού qταν τότε νεκροταφεöο. ^O γέροντας πού τήν κοινώνησε, τήν àκολουθεö ½ς τόν âνταφιασµό της καί θέτει πάνω στόν τάφο της να κιονίσκο µέ να σταυρό χαραγµένο âπάνω. ÈÎ ˆÛË. Στίς 30 \Aπριλίου 1725, τελεöται àνακοµιδή τ ν λειψάνων της, âπειδή ζήτησε τοüτο πολύς κόσµος πού âγνώριζε τά βάσανα πού πέφερε âπί τόσα ïλόκληρα χρόνια \Aργυρή. Kατά τήν àνακοµιδή, τή βρéκαν ïλόσωµη νά εéωδιάζει. \Aµέσως ε δοποίησαν τόν Πατριάρχη Παΐσιο, ï ïποöος àφοü âρεύνησε αéτοπροσώπως καί εrδε µέ τά µάτια του τό θαüµα, âλειτούργησε µέ λη τήν ^Iερά Σύνοδο καί διέταξε νά θέσουν τό ±γιο λείψανό της σέ διαίτερη λάρνακα. \Iδού τί γράφει καί ï Πατριάρχης: Ω, τ ν θαυµασίων σου Xριστέ. \AφοÜ àνοίξαµεν τόν τάφον εrδα νά µένει σ ο καί ôφθορο τό ±γιο αéτéς σκéνος, νά àναβλύζει δέ θαυµασίαν εéωδίαν καί νά κάνει σέ λους θαύµατα. \Aπό τότε, àποφασίζεται στίς 30 \Aπριλίου νά ëορτάζεται µνήµη της µέ àρχιερατική λειτουργία καί µετά àπό αéτή γίνεται λιτανεία. Kατά τήν µέρα τéς µνήµης της, ïπότε àπό παντοü öφταναν πλήθη χριστιαν ν, qρθε καί µιά χριστιανή εéλαβής µέχρι φανατισµοü, πού àφοü προσκύνησε, θέλησε νά λάβει να δάκτυλο àπό τό χέρι τοü λειψάνου, τό ïποöο καί öκαµε. Tότε, τήν δια στιγµή, θαµπώνουν τά µάτια της, δέ βλέπει τίποτε καί µéτε µπορεö νά àποµακρυνθεö àπό τή λάρνακα. ^OµολογεÖ σέ λους τήν êµαρτία της, ζητεö συγχώρηση καί âπιστρέφει τό îερό δάκτυλο πού εrχε κόψει. Eµεινε 40 µέρες κοντά στήν ^Aγία Λάρνακα µέ νηστεöες καί προσευχές γιά νά âλευθερωθεö àπό τήν àσθένειά της, πράγ- µα πού öγινε. Tό διο öπαθε καί µιά ôλλη πού θέλησε νά àποσπάσει µία τρίχα àπό τά µαλλιά τéς ^Aγίας. Tήν îεράν της àκολουθία συνέγραψαν οî ψäλτες καί οî λόγιοι τéς Kωνσταντινούπολης, àφοü qρθαν στό προάστειο Xάσκιοϊ, ïποία πάρχει καί ψάλλεται ½ς σήµερα. Tήν κεφαλή τéς êγίας \AργυρÉς λέγεται τι κατόρθωσε νά τήν àποσπάσει ρ σος µοναχός καί νά τήν φέρει στή Pωσσία, που ëορτάζεται καί µνήµη της τήν δια µέρα καί âκεö, στίς 30 \Aπριλίου. Aéτά καί τόσο µεγάλα qταν τά βάσανα καί τά µαρτύρια τéς µακαρίας αéτéς γυναικός, τéς ïποίας τόν βίο καί τήν àρετή εûχοµαι νά τήν µιµηθοüν καί οî σηµερινές µας γυναöκες. *** ^H λάρνακα µέ τό ±γιο λείψανο πού διετηρεöτο àκέραιο, âπί α νες βρισκόταν στό Πικρίδιον (Xάσκιοϊ) στό ναό τéς ^Aγίας ΠαρασκευÉς, στόν περίβολό της, πού κάποτε χρησιµοποιεöτο ½ς κοιµητήριον καί πού âκεö εrχε ταφεö καί ^Aγία, καί σήµερα βρίσκεται ï τάφος της κι να µικρό ναΐδριο στή χάρη της. \Eπί α νες καί πλέον, στίς 30 \Aπριλίου γινόταν πανηγυρική λειτουργία καί περιφορά τéς λάρνακας µέ τό ±γιο λείψανό της. Kαί σήµερα πάντα γίνεται âπί τόπου στήν ^Aγία Παρασκευή λειτουργία, àλλά λάρνακα µέ τό ±γιο λείψανο δέν πάρχει πλέον. Tό 1955, µέ τά θλιβερά γεγονότα τοü Σεπτεµβρίου âκείνου, που ï τουρκικός ùχλος öκανε φοβερές καταστροφές âναντίον τ ν χριστιαν ν τéς Πόλης, διαίτερα στίς âκκλησίες, àφοü λεηλάτησαν καί τό ναό τéς ^Aγίας ΠαρασκευÉς, πέταξαν öξω τήν êγία λάρνακα καί τήν öκαψαν. \Aπό τό ±γιο λείψανο τéς ^Aγίας ε ρέθηκαν âλάχιστα µέσα στά àποκαΐδια, πού τώρα φυλάσσονται σέ µιά µικρή λειψανοθήκη καί µέ αéτήν καί πολύ πόνο καί εéλάβεια γίνεται κάθε χρόνο πανηγυρική λειτουργία στό ναό τéς ^Aγίας ΠαρασκευÉς καί λιτάνευση τ ν êγίων της λειψάνων, µέ τήν µικρή αéτή λειψανοθήκη στά χέρια εéλαβοüς îερέως. ( ιασκευή Xρυσούλας XατζηγιαννιοÜ φιλολόγου, àπό τήν ïµώνυµη πραγµατεία Φιλ. Στεφ. Σιλιππίδη \AθÉνα 2005 Eκδοσις τρίτη.) MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË 17

18 MÔÓ ÈÎ Û EÌappleÂÈÚ ÂÛ... ^H ÂÚfiÓÙÈÛÛ ^AÁÓ A A HMHTPIOY 1999 όνος τ ν \Hπειρωτ ν Mιχαήλ καί ΠαρασκευÉς Παπαδηµητρίου, γεννήθηκε στό Mέτσοβο τό Oµως àπό πολύ µικρή λικία βρέθηκε στήν \Aθήνα καί συγκεκριµένα στόν Bύρωνα, που µετεγκαταστάθηκε ο κογένειά της. \EκεÖ εrχε τήν εéκαιρία, âκτός àπό τίς âγκύκλιες σπουδές στό ΣχολαρχεÖο καί τό Γυµνάσιο νά µυηθεö στά τéς \EκκλησιαστικÉς καί MοναχικÉς τάξεως καί ζωéς àπό τίς µεγάλες πνευµατικές προσωπικότητες π. AγγεàÓ Î ÈÓ ÛÙÚÈ Î K ıëáô Ì ÓË ÙÉ ^IÂÚÄ MÔÓÉ K Ùˆ Ó ÁÈÄ òaúùë Στή χορεία τ ν χαρισµατικ ν γεροντισσ ν àνήκει καί µακαριστή γερόντισσα ^Aγνή Παπαδηµητρίου (+1999) καθηγουµένη καί àνακαινίστρια τéς γυναικείας (àπό τό 1953) ^IερÄς MονÉς Kάτω ΠαναγιÄς Aρτας. 18 MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË

19 λο Nησιώτη καί Γέροντα ^Iερώνυµο Σιµωνοπετρίτη. Tετρωµένη àπό τά σχυρά βέλη τοü Θείου Eρωτα τοü Nυµφίου XριστοÜ, µέ τήν εéχή τοü Γέροντος ^Iερωνύµου, τό öτος 1945 βρίσκεται στήν ^Iερά Mονή τéς ^Yπεραγίας Θεοτόκου Zερ- µπίτσης στήν Σπάρτη, που λαµβάνει µετά àπό τριετή δοκιµασία καί τήν Mοναχική κουρά, µετονοµασθεöσα àπό \Aρετή σέ ^Aγνή, πρός τιµή τéς ^Aγίας Mεγαλοµάρτυρος ^AγνÉς. (21 \Iανουαρίου). Σοβαρά µως προβλήµατα γείας, πού τéς παρουσιάστηκαν καί τά âπιδείνωνε τό κλöµα τéς περιοχéς, τήν àνάγκασαν νά βρεö νέο τόπο àφιερώσεως. ^H λύση τ ν προβληµάτων αéτ ν τéς δόθηκε σ\ να προσκυνηµατικό ταξίδι στήν Aρτα τό öτος ^H δια öλεγε τι µόλις πάτησα τό πόδι µου στήν âρειπωµένη αéλή τéς BυζαντινÉς MονÉς τéς Kάτω ΠαναγιÄς, Mεγαλόχαρη τéς \Hπείρου öκανε τό θαüµα της. Oî πόνοι καί τά συµπτώµατα τéς àρρώστειας κόπηκαν µαχαίρι. ohταν φανερό τό κάλεσµα τéς Παναγίας, ±µα τfé θεραπεί α µου γιά νά àναλάβω τό σπίτι της... Eτσι παίρνοντας καί τήν âντολή àπό τόν τότε Mητροπολίτη Aρτας κ.κ. Σεραφείµ (τόν µετέπειτα \Aρχιεπίσκοπο \Aθην ν), γιά τή δηµιουργία γυναικεöας ^IερÄς MονÉς, γερόντισσα ξεκίνησε µέ διαίτερο ζéλο τό θεοφιλές öργο της. Hδη στίς , στή διάρκεια τéς àγρυπνίας τéς Συνάξεως τοü ^Aγ. \Iωάννου τοü Προδρόµου, λαµβάνει τό Mέγα καί \Aγγελικό Σχɵα àπό τόν Mητροπολίτη Σεραφείµ. Mέ τήν àνδρεία της ψυχή, τό δραστήριο χαρακτéρα καί τό ôκαµπτο àγωνιστικό της φρόνηµα, µέ θυσία καί αéταπάρνηση àνοικοδόµησε µέ κοµµάτια àπό τήν καρδιά της τόν ±γιο χ ρο τéς ^IερÄς MονÉς τéς Kάτω ΠαναγιÄς, τόν âρειπωµένο àπό τόν B Παγκόσµιο καί âµφύλιο πόλεµο. Kάθε τι öµψυχο καί ôψυχο στό Mοναστήρι εrναι ποτισµένο àπό τά δάκρυα τ ν προσευχ ν της καί τούς îδρ τες τ ν κόπων της, öχοντας σάν πλα τήν àδιάλειπτη προσευχή καί τήν öντονη µυστηριακή ζωή καί σάν προστάτη καί βοηθό της τήν Παναγία τήν Γερόντισσα, τήν ïποία εrχε âγκαταστήσει σάν γουµένη τéς καρδιäς της καί τéς MονÉς. \Aκτινοβολώντας τό çρθόδοξο µοναστικό πνεüµα, σάν γνήσια çρθόδοξη µοναχή, διδάσκοντας Xριστό, âµπνέει καί δηµιουργεö γυναικεöα àδελφότητα. ^Yπό τήν καθοδήγησή της, ντύθηκαν τό ράσο καί κατετάγησαν στή συνοδεία της ε κοσιδύο µονάστριες. Γιά πενéντα περίπου χρόνια σήκωνε καί τό βαρύ σταυρό τéς πνευµατικéς καθοδήγησης τ ν µοναζουσ ν. Mέ àπέραντη àγάπη, διάκριση, ταπείνωση καί συµµόρφωση στήν πατερική παράδοση, προσπαθοüσε νά µορφώσει τόν Xριστό στήν καρδιά κάθε µοναχéς, γεγονός πού àπαιτοüσε πολλή ποµονή καί µακροθυµία àφοü κάθε ôνθρωπος öχει διαφορετικό χαρακτéρα. Γνώριζε γερόντισσα τι γιά νά συγκροτηθεö νας πνευµατικός çργανισµός, ï πεύθυνος çφείλει νά κατεβεö στό âπίπεδο τοü ïποιουδήποτε àδελφοü καί νά öχει τή δύναµη νά τόν σηκώσει àπό τήν πτώση του διαθέτοντας πολλή àγάπη, πολλή ποµονή καί µαεστρία, γιά νά τόν θέσει âνώπιον τοü σκοποü του καί τ ν ποχρεώσεών του àπέναντι τοü \Eσταυρωµένου \IησοÜ. Eτσι, µακαριστή γερόντισσα πλάτυνε τόσο πολύ τήν καρδιά της, œστε νά χωρεö καί νά σκεπάζει τά προβλήµατα, τίς àνησυχίες καί τίς àδυναµίες κάθε πνευµατικοü της τέκνου. Παράλληλα πρόσφερε τόν ëαυτόν της σάν παράδειγµα πρός µίµηση, τόσο στήν âξωτερική συµπεριφορά σο καί στήν âσωτερική πνευ- µατική âργασία. ^H προσευχή qταν συνεχής àδολεσχία της, µέχρι τίς τελευταöες àναπνοές της. Hδη µως, àπό τό 1983 να σοβαρό πρόβληµα àνεπάρκειας τéς καρδιäς ôρχισε νά τήν ταλαιπωρεö. ^H δια ïπλισµένη µέ ώβειο ποµονή, τό àντιµετώπισε γιά δεκαέξι ïλόκληρα χρόνια, χωρίς νά παύσει νά δοξολογεö τό ùνοµα τοü ^Aγίου ΘεοÜ. Σέ àνταµοιβή τéς ποµονéς καί τéς ταπείνωσής της, ï Kύριος τéς \Eκκλησίας, τήν κάλεσε ùχι τυχαöα κοντά Tου, κατά τήν \Aναστάσιµη περίοδο γιά νά συνεγερθεö µαζί Tου στό àνέσπερο φ ς τéς Bασιλείας τοü TριαδικοÜ ΘεοÜ. Mιά ραγδαöα âπιδείνωση τéς γείας της, τήν ïδηγεö στόν θάλαµο τéς µονάδας âντατικéς θεραπείας τοü νοσοκοµείου. Tό µοναχικό µαρτύριο τéς γερόντισσας ε σέρχεται σέ µιά πιό çδυνηρή φάση. Mακριά πλέον àπό τήν προσφιλή της Mονή, δίνει MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË 19

20 MÔÓ ÈÎ Û EÌappleÂÈÚ ÂÛ... µιά τιτάνια µάχη γιά νά κρατηθεö στή ζωή. Oµως τήν 22η Mαΐου τοü öτους 1999, µέρα Σάββατο καί διανύοντας τήν χαρµόσυνη πασχάλια περίοδο, ξενοδόχος γé τήν παραδίδει στήν àγκαλιά τοü οéρανοü... Tήν δοκίµασε ï Nυµφίος Xριστός πως ï χρυσοχόος, δοκιµάζει τό χρυσάφι µέ τή φωτιά στό χωνευτήριο. Kαί τήν βρéκε ôξια Nύµφη. Kαί τήν πéρε στά χέρια Tου. Kαί καµµία θλίψη καί κανένας πόνος δέν θά τήν àγγίξει πλέον. ικαίων ψυχαί âν χειρί ΘεοÜ καί οé µή ±ψηται αéτ ν βάσανος. Erναι àλήθεια τι µνήµη καί λήθη φαίνουν τή ζωή τοü àνθρώπου. Oµως γιά τή µακαριστή γερόντισσα ^Aγνή, διαρκής µνήµη της µäς συνοδεύει, âπειδή àναδείχθηκε σέ κορυφαöο στέλεχος τéς τοπικéς âκκλησίας καί ùχι µόνο, προσφέροντας σ\ αéτή πολυτιµότατες πηρεσίες, λόγω τ ν ποικίλων φυσικ ν χαρισµάτων, τά ïποöα πληθωρικά στόλιζαν τήν προσωπικότητά της. \Eπιχειρώντας νά σκιαγραφήσουµε µερικές πτυχές τéς ταλαντούχου καί σχυρéς προσωπικότητάς της, µποροüµε νά âπαναλάβουµε τούς λόγους τοü σοφοü Σειράχ: τό σ µα αéτéς âν ε ρήνη âτάφη καί τό ùνοµα αéτéς ζήσεται ε ς γενεάς σοφίαν αéτéς διηγήσονται λαοί καί τόν 20 MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË öπαινον âξαγγέλει âκκλησία. (44, 14-15) ^YπÉρξε πράγµατι γερόντισσα ^Aγνή µιά φωτεινή προσωπικότητα. \Eργάσθηκε καί κοπίασε καί προσέφερε àθόρυβα καί µέ µοναδική àγάπη, πού πολύ σπάνια µποροüν νά νιώσουν ôνθρωποι. Σάν χαρακτéρας διακρινόταν γιά τήν àνεπιτήδευτη καί γνήσια εéσέβεια καί τόν πηγαöο φόβο ΘεοÜ, τήν κατά Xριστόν ταπείνωση καί τίς συναφεöς µέ αéτή àρετές τéς σεµνότητας, τéς καταδεκτικότητας καί τéς γνησιότητας. \Aπεχθανόταν τόν εéσεβισµό καί τήν âπίπλαστη φαρισαϊκή συµπεριφορά στήν \Eκκλησία, τά ψεύτικα προσωπεöα, πού πολλές φορές φοροüν οî ôνθρωποι, τήν χαλκευµένη ταπεινοφροσύνη, γιατί δια qταν πάντοτε γνήσια, ε λικρινής, τίµια καί εéθύς στίς σχέσεις της µέ τούς àνθρώπους. Eéσπλαχνική καί συγκαταβατική, àναδείχθηκε στίς συνειδήσεις κληρικ ν, µοναχ ν, προσκυνητ ν, çρφαν ν, àνήµπορων καί àπροστάτευτων, πού τήν γνώρισαν σάν Mητέρα καί γι\ αéτό τήν àποκαλοüσαν âγκάρδια MANA. Παράλληλα µέ τήν φροντίδα γιά τήν πνευµατική καθοδήγηση τéς àδελφότητας τéς MονÉς, πολύ συχνά µοιραζόταν τίς λικές καί πνευµατικές àνάγκες, τόν πόνο καί τά προβλήµατα κάθε àνθρώπου πού ζητοüσε τήν βοήθειά της. ^H πόρτα τéς MονÉς καί âλεήµων καρδία της qταν πάντα àνοιχτή γιά τόν καθένα πάσχοντα àδελφό τοü XριστοÜ. Ποτέ δέν πολόγισε καί δέν λυπήθηκε öξοδα, προκειµένου νά περιποιηθεö τόν ôστεγο, τόν çρφανό, τόν φοιτητή, τόν στρατιώτη, τόν ταξιδεµένο, τόν àπροστάτευτο. Πίστευε στόν Eéαγγελικό λόγο... âφ\ σον âποιήσατε ëνί τούτων τ ν àδελφ ν µου τ ν âλαχίστων, âµοί âποιήσατε καί τόν âφάρµοζε µέ τήν τακτική µή γνώτω àριστερά σου τί ποιεö δεξιά σου.

21 Erχε τήν êπλότητα ëνός µικροü παιδιοü καί συγχρόνως τήν εéγένεια µιäς àρχόντισσας. \Aλησµόνητη µένει στούς προσκυνητές τéς MονÉς, ε κόνα τéς âπιβλητικéς της παρουσίας, στήν κεντρική ε σοδο τοü KαθολικοÜ τéς MονÉς µετά τήν Kυριακάτικη Θεία Λειτουργία, νά στέκεται ùρθια (παρά τό προχωρηµένο τéς λικίας καί τά προβλήµατα γείας) καί νά χαιρετä καί νά τιµä τόν καθένα ξεχωριστά. ^H àβραµιαία φιλοξενία, ï êπλός εéαγγελικός καί πατερικός της λόγος καί àνοιχτή àγκαλιά, πού πρόσφερε χωρίς διακρίσεις σέ κάθε âπισκέπτη τéς MονÉς, àποδείκνυε περίτρανα τι κάτω àπό τήν ψηλή, µελαχροινή καί âπιβλητική της µορφή κρυβόταν νας ôνθρωπος µέ διάκριση, βαθύτατη ταπείνωση, µέ πληρότητα àγάπης καί πίστεως καί γνήσιο âκκλησιαστικό qθος. ^H ψυχή της àντανακλοüσε µέ γλυκύτητα καί êπλότητα τούς καρπούς τοü ^Aγίου Πνεύµατος. Aν καί διéλθε τή ζωή της διά µέσου πολλ ν θλίψεων, χύνοντας ποταµούς δακρύων, ôν καί συνάντησε µεγάλες δυσκολίες κάι πολλές àντιδράσεις, âντούτοις µέ τό àνδρεöο φρόνηµα πού τήν χαρακτήριζε καί τίς παννύχιες προσευχές της, κατάφερε νά àντιµετωπίζει κάθε δύσκολη κατάσταση öχοντας πάντοτε τήν âλπίδα της στή Θεία Πρόνοια καί στίς µεσιτεöες τéς ^Yπεραγίας Θεοτόκου. Aνθρωπος àθόρυβης διακονίας µέ àνεπιτήδευτη καί γνήσια εéσέβεια, µέ πηγαöο φόβο ΘεοÜ, µέ àνόθευτη ταπείνωση καί ε λικρινé µετριοφροσύνη, δίδασκε αéτά καί σέ ôλλους µέ τό παράδειγµα τéς πράξεώς της καί µέ τήν σεβάσµια καί îερή της παρουσία. \Aναλογιζόµαστε σήµερα τούς àγ νες της γιά τόν Xριστό, τήν ποµονή της σέ λα τά λυπηρά τéς µοναχικéς πολιτείας, τίς ïλονύκτιες προσευχές της, τίς πολύωρες προσκαρτερήσεις στόν Nαό µέ τίς âκτενεöς δεήσεις, τίς àκατάπαυστες καί διάπυρες îκεσίες, τούς âκ βαθέων στεναγµούς. \Eπαινοܵε καί θαυµάζουµε τéς θεοφρόνου αéτéς µοναχéς τό µαρτυρικό φρόνηµα µέ τήν καρτερική διαγωγή, τήν πολλή αéταπάρνηση, τίς σκληρές καί πολυήµερες νηστεöες, τίς κακοπάθειες τοü σώµατος, τίς πολλές καί âπίµοχθες γονυκλισίες. Παραδειγµατιζόµαστε àπό τόν πλοüτο τéς ψυχικéς της ½ραιότητας, àπό τήν âπιµέλεια τοü κρυπτοü της καρδίας àνθρώπου, τό qθος καί τήν κοσµιότητα τéς µοναχικéς της πολιτείας καί διαγωγéς, τήν σιωπή τ ν χειλέων àλλά καί τéς ψυχéς τήν àκατάπαυστη µέ τόν Θεόν καί τούς ^Aγίους Tου συνοµιλίαν, τήν êπλότητα τ ν τρόπων, τήν πηγαία καί àστείρευτη àγάπη, τήν àνεξικακία καί συγχωρητικότητα, τήν πολλή µακροθυµία πρός πάντας. Tά τέλη τéς µακαριστéς γερόντισσας δέν qταν àνώδυνα. ohταν µως χριστιανικά, àνεπαίσχυντα καί ε ρηνικά. ohταν χριστιανικά, γιατί πως ôλλωστε καί ïλόκληρη ζωή της, qταν στραµµένα πρός τό πρόσωπο τοü XριστοÜ καί τéς Γερόντισσας Παναγίας. \EκεÖ εrχε ρίξει τό àγκυροβόλι τéς âλπίδας της καί âκεö àκουµποüσε µέ àµετάθετη âµπιστοσύνη. ohταν àνεπαίσχυντα, γιατί àγωνίσθηκε νά διακονεö µέχρι τέλους τήν Mονή τéς Kάτω ΠαναγιÄς àνεπαισχύντ ω προσώπ ω καί πεφωτισµένfη καρδί α. ohταν τέλος ε ρηνικά, γιατί διατήρησε ùχι µόνο στό πρόσωπο, àλλά καί στήν ψυχή της, µέχρι τελευταίας της πνοéς, τήν äρεµία, τήν γαλήνη καί τή γλυκύτητα \Eκείνου πού γλυκαίνει τά τ ν εéσεβ ν α σθητήρια. \Eβάστασε τά στίγµατα τοü XριστοÜ περιχαρ ς στό σαρκίον της καί δύναµις AéτοÜ âν τfé àσθενεί α της âτελειώθη. îερεύς ηµήτριος Λάµπρου MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË 21

22 ;AÊÈ ÚˆÌ... M ÏfiÁÈ appleï... ΘAYMAΣTA ΣHMEIA KAI ΓEΓONOTA META A O APA Y IA ENTE ETøN E INE KA A KAI EP ATH E AME ø! \Aγαπητοί µου χριστιανοί, Σήµερα στό öντυπο αéτό µοü δίνεται àφορµή πρός δόξαν ΘεοÜ νά σäς διηγηθ να àληθινό θαüµα τοü Tιµίου καί ZωοποιοÜ Ξύλου πού φέρει µέσα στόν âπιστήθιο Σταυρό του, ï Γέροντας τéς ^IερÄς MονÉς Tρικόρφου π. Nεκτάριος Mουλατσιώτης. 22 MÔÓ ÈÎË EÎÊÚ ÛË TοÜ \Aρχιµ. Λεοντίου Γερανίου Θεολόγου H ΠPOΣKΛHΣH ΓIA THN AYΣTPAΛIA H χριστιανική \Aδελφότητα \Aπόστολος ΠαÜλος, στήν Aéστραλία, τό 1992 προσκάλεσε τόν \Aρχιµ. π. Nεκτάριο Mουλατσιώτη γιά νά πραγµατοποιήσει χριστιανικές çρθόδοξες ïµιλίες πρός τά µέλη τéς \Aδελφότητός της. ^Ως γνωστόν στήν Aéστραλία κατοικοüν πάρα πολλοί Eλληνες οî ïποöοι διψοüν γιά τήν ^Eλλάδα καί τήν \Oρθοδοξία. Πολλοί θεολόγοι âξ ^Eλλάδος πού εrχαν πάει στήν Aéστραλία γιά νά µιλήσουν στούς âκεö Eλληνες, δέχθηκαν âπιθέσεις àπό τούς âπίσηµους âκκλησιαστικούς φορεöς.